روسیه در حال آماده‌سازی پلتفرم سرور ۱۲۸ هسته‌ای برای ابرکامپیوترها

بر خلاف انگیزه های تجاری و اجتماعی استفاده از تکنولوژی که در کشورهای اروپایی و آمریکایی دنبال می شود، کشور روسیه رایانش با کارایی بالا (HPC) را به عنوان ابزار و اهرمی برای تحرک هرچه بیشتر موتور سیاسی و پیشبرد انگیزه های نظامی خود می بیند.  

به گزارش دایا سرور به نقل از CNews، شرکت‌های روسی در حال توسعه پلتفرم‌های HPC جدیدی هستند و به تازگی خبر از ایجاد یک پلتفرم پردازشگر ۱۲۸ هسته‌ای داده‌اند. شرکت روسلکتریکا (Roselektrica)، زیرمجموعه شرکت دولتی روستک، یک مجموعه نرم‌افزاری و سخت‌افزاری جدید به نام Basis برای رایانش با کارایی بالا و خدمات ابری طراحی کرده است که توسعه آن به‌طور کامل بر پایه فناوری‌های داخلی است و توسط مرکز تحقیقات علمی رایانه الکترونیکی (SRCEC) طراحی و تولید شده است.

این مجموعه شامل سه سرور عمومی است که هرکدام 128هسته پردازشی و تا ۲ ترابایت  RAMرا پشتیبانی می کنند. این سرورها با استفاده از شبکه ارتباطی و سریع آنگارا Angara (که آن هم توسط SRCEC توسعه یافته است) به هم متصل می‌شوند. این تنظیمات تبادل داده با تأخیر کم و کارایی بالا را بین سرورها فراهم می‌آورد و عملیات محاسباتی را در خوشه (کلاستر) تسهیل می‌کند.

 افزون بر این، Basis تا چند صد نود قابل مقیاس است و از ایجاد بیش از هزار ورک استیشن مجازی پشتیبانی می کند. ظرفیت انتقال داده این مجموعه تا ۷۵ گیگابیت بر ثانیه است و تأخیر ارتباطی آن تنها ۱ میکروثانیه است. این سیستم به‌ویژه برای محیط‌هایی که به قابلیت‌های ابرمحاسباتی برای محاسبات غیرمتعارف نیاز دارند، ایده‌آل است.

رسلان دزییتوف (Ruslan Dzeitov)، مدیر عامل SRCEC می گوید: “دامنه کاربرد این مجموعه نرم‌افزاری و سخت‌افزاری بسیار گسترده است. برای نمونه، این فناوری‌ ها به سادگی می‌توانند محل کار مهندسی مجازی ایجاد و از پردازش گرافیکی ۳ بعدی پشتیبانی کنند”.

ساخت چین؟

و اما پرسش اصلی: روسیه چگونه می خواهد (می تواند) این پردازنده ها را تولید کند؟

با توجه به نیاز گسترده این پردازنده ها به سیلیکون و چیپلت و هم چنین بی بهره بودن کشور روسیه از این میزان سیلیکون، پرسشی که مطرح است این است که روسیه چگونه می تواند این حجم پردازنده را تولید کند؟ هرچند روسیه ظرفیت بالایی برای تولید نیمه رسانا دارد، اما توجه داشته باشیم که این فناوری ها قدیمی و محدود هستند و در مورد این هدف جاه طلبانه کارایی ندارند و از طرفی از نگاه اقتصادی هم مقرون به صرفه نیستند. پس به نظر می رسد که کشور روسیه و شرکت رزلکتریکا (Roselektrica) در این مورد باید بر روی شریک های خارجی و تولید کننده های پردازنده چینی حساب کند.

می دانیم که کشور تایوان بزرگ ترین و مهم ترین تولید کننده تراشه در جهان به شمار می رود. با این حال در این مورد به دلیل تحریم های ناشی از حمله روسیه به اوکراین، شرکت های تایوانی از جمله TSMC و ونگارد (Vanguard) از همکاری با کشور روسیه معذور هستند و تنها شرکت های چینی از جمله SMIC و Hua Hong در لیست باقی می مانند. از این میان شرکت SMIC به فناوری های 7 نانومتری برای طراحی پردازنده های کلاس دیتاسنتر مورد نظر کشور روسیه مناسب است. اما پرسش دیگر این است که آیا این شرکت می تواند هم زمان به تقاضای شرکت چینی Huawei (هوآووی) و نیازهای جاه طلبانه کشور روسیه پاسخ دهد؟