دانشمندان دانشگاه هاروارد موفق به ساخت تراشه ای شده اند که از ترانزیستورهای یونی استفاده می‌کند و بهره وری انرژی آن بسیار بهتر است.
دانشمندان با رجوع به طبیعت سراغ تولید ریزپردازنده‌های یونی رفته‌اند و می‌گویند چنین ریزپردازنده‌هایی درمقایسه با پردازنده‌های معمولیِ مبتنی بر قطعات نیمه هادی از نظر مصرف انرژی بهره وری بسیار بیشتر خواهند داشت.
فناوری پردازنده‌های یونی در مراحل اولیه به‌سر می‌برد و دانشمندان فعلاً موفق شده‌اند مداری تولید کنند که صرفاً چندصد ترانزیستور یونی دارد. این در حالی است که تراشه‌های عادی از میلیاردها ترانزیستور میزبانی می‌کنند. تولید مدار یونی جدید اتفاق مهمی است؛ چون تا پیش از ساخت این مدار صرفاً ترانزیستورهای یونی را به‌صورت منفرد دیده بودیم. پژوهش اخیر راه را برای ساخت پردازنده‌های قوی‌تر مبتنی‌بر ترانزیستورهای یونی همواره می‌کند؛ پردازنده‌هایی که میزبان هزاران یا حتی میلیون‌ها ترانزیستور باشند.
با عبوردادن ولتاژ از داخل ترانزیستور، دو الکترود حلقه‌ای متحدالمرکز به صورت موضعی می‌توانند pH آب را ازطریق افزایش یا کاهش تعداد یون‌های هیدروژنِ حاضر در آن تغییر دهند. این تغییر که در چهارچوب علم الکتروشیمی توصیف می‌شود، به پژوهشگران امکان می‌دهد جریان یونی ترانزیستور را به‌عنوان کلید روشن و خاموش یا در اصطلاح علمی به‌عنوان دروازه استفاده کنند. در‌نهایت، این روند به پردازنده‌ی یونی کمک می‌کند تا اطلاعات باینری را پردازش کند.
مشکل پردازنده‌های یونی، کُندتر‌بودن آن‌ها از پردازنده‌های مرسوم است. پژوهشگران امیدوار‌‌‌ند که در‌‌ادامه ی مسیر به پردازنده‌های یونی کمک کنند تا از تعداد بیشتری واکنش الکتروشیمیایی استفاده کنند. همچنین، آنان می‌کوشند سیستم‌های متشکل از پردازنده‌ی یونی را پیشرفته تر و پرکاربرد تر کنند. افزایش تعداد ترانزیستورها نیز می‌تواند قدرت پردازشی پردازنده‌ها را بیشتر کند. ووبین جانگ می‌گوید او و اعضای تیمش تاکنون تنها از سه تا چهار نوع یون نظیر یون هیدروژن و کینون استفاده کرده‌اند و قصد دارند در آینده تنوع یون‌ها را بیشتر کنند.
